De Neo-Byzantijnse architectuur is een herleving van de vroegchristelijke bouwkunst. Deze was populair rond het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw en dan vooral in het oosten van Europa en Rusland. Een van de bekendste architecten die deze stijl toe-paste was de Rus Konstantin Thon.

Voorbeelden van de neo-Byzantijnse architectuur zijn de Alexander Nevski-kathedraal in de Bulgaarse hoofdstad Sofia en de Kathedraal van Monaco. Ook in Slot Neuschwan-stein zijn veel elementen uit deze stijl terug te vinden.

In Nederland zijn vooral een aantal rooms-katholieke kerken van Jan Stuyt in de neo-Byzantijnse architectuur gebouwd, zoals de Nieuwe Sint Jacobskerk in 's-Hertogen-bosch, de Cenakelkerk in de Heilig Landstichting en de Sint-Jan de Doper in Waalwijk.

In België is de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Sint-Niklaas een voorbeeld van een gebouw dat neo-Byzantijns geïnspireerd is. In Antwerpen vind men de massieve Sint-Laurentius-kerk (1932-1941), een ontwerp van architect Jef Huygh. 

Externe links/verwijzingen

• Neo-Byzantijnse architectuur - nl.wikipedia.org

Zie ook

• Neo-Byzantine architecture- en.wikipedia.org
• Category:Neo-Byzantine architecture - uit Wikimedia Commons

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Geraadpleegde bron: nl.wikipedia.org/wiki/Neo-Byzantijnse_architectuur - 27 juli 2025