Anastylosis (van het Oudgrieks : αναστήλωσις, -εως ; ανα , ana = "opnieuw", en στηλόω = "een stèle of gebouw oprichten") is een archi-tectonische conservatieterm voor een reconstructietechniek waarbij een verwoest gebouw of monument zoveel mogelijk wordt her-bouwd met gebruikmaking van de originele architectonische elementen, indien nodig gecombineerd met moderne materialen. Met het Handvest van Venetië werd vastgesteld dat deze laatste onopvallend moesten zijn, maar duidelijk herkenbaar als vervangende materialen. [1] Het wordt soms ook gebruikt om te verwijzen naar een soortgelijke techniek voor het restaureren van gebroken gebroken aardewerk en andere kleine voorwerpen. [2]

Methodologie

Het doel van anastylosis is om verwoeste historische architectonische monumenten te herbouwen met zoveel mogelijk van het oor-spronkelijke materiaal dat na honderden of zelfs duizenden jaren van misbruik is overgebleven. Dit gebeurt door componenten terug te plaatsen op hun oorspronkelijke plaats. Waar bestaande gebouwen dreigen in te storten, kan de methode het maken van teken-ingen en metingen, het stapsgewijs demonteren en zorgvuldig hermonteren omvatten, met nieuwe materialen indien nodig voor de structurele integriteit; soms kan dit ook nieuwe funderingen omvatten. Wanneer elementen of onderdelen ontbreken, kunnen moderne materialen (van restauratiekwaliteit) worden vervangen, zoals gips, cement en kunstharsen .

Het internationale Handvest van Venetië uit 1964 beschrijft criteria voor anastylose. Ten eerste moet de oorspronkelijke toestand van de constructie wetenschappelijk worden bevestigd. Ten tweede moet de juiste plaatsing van elk hersteld onderdeel worden bepaald. Ten derde moeten aanvullende onderdelen beperkt blijven tot de onderdelen die noodzakelijk zijn voor de stabiliteit (dat wil zeggen, vervangende onderdelen mogen nooit bovenop liggen) en moeten ze herkenbaar zijn als vervangende materialen. Nieuwbouw om schijnbare lacunes (gaten) op te vullen is niet toegestaan.

Kritiek

Anastylosis kent tegenstanders binnen de wetenschappelijke gemeenschap. De methode brengt in feite verschillende problemen met zich mee:

• Hoe rigoureus de voorbereidende studies ook zijn, elke interpretatiefout zal resulteren in fouten die vaak niet te ontdekken of te corrigeren zijn bij de reconstructie. [2]
• Schade aan de originele componenten is vrijwel onvermijdelijk.
• Een element kan hergebruikt zijn, of afkomstig zijn uit, verschillende gebouwen of monumenten uit verschillende perioden. Door het in één reconstructie te gebruiken, wordt het gebruik ervan in andere reconstructies overbodig.

Referenties

1. Houbart, Claudine (2014). "Deconsecrating a Doctrinal Monument: Raymond M. Lemaire (1921–1997) and the Revisions of the Venice Charter" . Verandering in de loop der tijd . 4 (2): 218–243 . doi : 10.1353/cot.2014.0019 . hdl : 2268/165204 . ISSN  2153-0548 . S2CID  143161967 .
2. HOUBART, CLAUDINE.""Reconstructie als creatieve daad": over anastylosis en restauratie rond het Congres van Venetië (PDF) .

Bronnen

• (Duits) Adolf Borbein, Tonio Hölscher, Paul Zanker (Hrsg.): Klassische Archäologie. Een Einführung. Reimer, Berlijn 2000, ISBN 3-496-02645-6 (darin: Hans-Joachim Schalles: Archäologie und Denkmpalpflege . S. 52 ff. Gottfried Gruben: Klassische Bauforschung . S. 251 ff.) 
• (Duits) Gruben, Gottfried: Anastilosis in Griechenland In: Anita Rieche ua (Hrsg.): Grabung – Forschung – Präsentation. Festschrift Gundolf Precht. Zabern, Mainz 2002. S. 327-338. (Xantener Berichte, Band 12) ISBN 3-8053-2960-1 
• (Duits) Klaus Nohlen: Anastilosis und Entwurf. In: Istanbuler Mitteilungen , Bd. 54 (2004), blz. 35-54. ISBN -3-8030-1645-2 . 
• (Duits) Hartwig Schmidt: Wiederaufbau. Denkmalpflege an archäologischen Stätten, Bd. 2, uur. vom Architekturreferat des Deutschen Archäologischen Instituts. Theiss, Stuttgart 1993. ISBN 3-8062-0588-4 
• (Duits) Michael Petzet, Gert Mader: Praktische Denkmalpflege. Kohlhammer Verlag , Stuttgart 1993. ISBN 3-17-009007-0 ; va S. 86 e.v. en 98 e.v. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. Bibliotheek van Celsus in Efeze ( Turkije ), anastylosis uitgevoerd. Datering: September 2004. Foto: Michi - en.wikipedia.org - Licentiestatus: CC BY-SA 2.5

2. Anastylosis in de Tempel van Garni, Armenië. Datering: 13 maart 2018. Foto: Matthias Süßen - en.wikipedia.org

Licentiestatus: CC BY-SA 4.0

3. Anastylosis van de Propylaia op de Akropolis van Athene, waar nieuwe elementen duidelijk herkenbaar zijn in de Ionische kapitelen en architraaf. Datering: 26 oktober 2022. Foto: Niko Kitsakis - en.wikipedia.org - Licentiestatus: CC BY 4.0

4. Een monumentale poort Tetrapylon (gebouwd in 200 na Christus), Aphrodisias, Turkije. Datering: 30 mei 2014.

Foto: Bernard Gagnon - en.wikipedia.org - Licentiestatus: CC BY-SA 3.0

5. Anastylosis in het Romeinse theater van Cartagena, Spanje. Romeins theater van Cartagena daterend uit de 1e eeuw v.Chr. Detail van het tafereel (scaenae frons) met het opschrift van de toewijding aan Lucius Caesar in de zijgang, na restauratie.

Datering: 31 mei 2008. Foto: Nanosanchez - en.wikipedia.org

6. Drie rijen zuilen van de podiummuur van het oude theater van Sabratha, Libië. Datering: 5 september 2009.

Foto: SashaCoachman - fr.wikipedia.org - Licentiestatus: CC BY-SA 3.0

7. Anastylosis in het Minoïsche paleis van Knossos, Kreta, Griekenland, door Arthur Evans. Niets is authentiek; alles is een reconstructie, hetzij met oude materialen, hetzij met beton. Evans' werk is nu een "historisch monument" op zich en moet als zodanig gerestaureerd worden... Datering: 24 februari 2015. Foto: Jebulon - fr.wikipedia.org - Licentiestatus: CC0

Externe links/verwijzingen

• Gedeelte uit: Anastylosis - en.wikipedia.org 

Zie ook

• Anastilose - fr.wikipedia.org